Kaynanama
Kayanamýn Öyküsü
Kaynanama
Anlattý kaynanam hikayesini,
Körpeyken baþlamýþ yetimin yasý.
Bir kere duymamýþ baba sesini,
Dövermiþ, kýzarmýþ üvey babasý.
Babalýk elinden el aman demiþ,
Ýtilimiþ, dýþlanmýþ, her gün irdenmiþ,
Körpecikken zor yýllara direnmiþ,
Düzelmemiþ talih ile arasý
Bin dokuzyüz kýrk bir kafa kaðdýnda,
Bir sarhoþa düþmüþ Rýza adýnda,
Eyüp sabrý varmýþ Satý kadýnda,
Ýçmiþ, içmiþ dayak atmýþ kocasý.
Ýlçesi Sungurlu, köyüyse yazýr,
Yetim kýzýn her yaptýðý bir kusur,
Koca dersen sarhoþ, dayak hep hazýr,
Her gün harp meydaný fakir sofrasý.
Ya sabýr diyerek çekmiþ sineye,
Ömür boyu hasret kalmýþ gülmeye,
Sbrý ile örnek olmuþ tüm köye,
Hep kederle geçmiþ yýlý haftasý
Yetmiþlerde taþýnmýþlar kazaya,
Üç oðlanla beþ kýz vermiþ rýzaya,
Çok þükür diyorken kuru yufkaya,
Nasýl ödenecek evin kirasý.
Kocasýnýn ölümüne sevinmiþ,
Keder mola vermiþ, gözyaþý dinmiþ,
Bunca sýkýntýyý sabrýyla yenmiþ,
Satý kadýn analarýn anasý
Dedim ki:”kaynanam cennetliksin sen,
Bak herkes seninle, deme yok kimsem,
Saðlýðýndan baþka ne isterim ben
Yeter bana kaynanamýn duasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.