YOKSUL HALK EVLERİN'DEN

Ýnce,uzun boyluydu komþumuz, Ramazan
Gün ýþýmadan,sýrtýnda küfesi koyulurdu yollara,
Akþamlarý, uykuya hasret gözle dönerdi evine,
Tüttüðünde bacasý,günü kurtarmýþ demekti.

Dokuz yaþýndaydý,ramazanýn oðlu,
Kara kaplý defterle,yürürdü okul yoluna,
Akþama doktorluk,ögretmenlik hayaliyle dönerdi,
Bu nedenle: sokak ýþýðý altýnda, kitap ezberlerdi.

Çökük yanaklý,iri gözlüydü, Ramazanýn karýsý,
Tan vaktinde,erik aðacý altýnda yýkardý yüzünü,
Gündelikçi temizliðe giderdi evlere,
Gördügünde çatýda eriyen karý,lanet yaðdýrýrdý,kaderine.

Yoksul halk evlerinin
kaderiydi böyle yaþamak.

Vaad edilen güzel yaþam sonrasý
pekte umursanmazdýk.

Fakat yinede birþeyler baðlardý bizi hayata,
erik aðacýnýn filizlenip,
yeþerecek olmasýydý belkide.



DEVRÝM DOKDERE





Sosyal Medyada Paylaşın: