Anlatılmaz Dert
Günler, aylar...
Ömür bitirir bu yýllar...
Mimlenmiþ kireçli bir aðaç tadýnda süregelir
Suçlu, zamaný denk düþüremeyen kahýr olur dillerde
O hâlin vakti vardýr elbet kafayý zonklatan acýlarda
Zaten sebebide olmalý duvar cýrmalatan sebepsizliðin
Yaza inat düþen bir bahardý Nisan ortasýydý geliþin
Unutulurmu bu günler sorup durursun dalgýnlýðýma
Ben kendimi unutmuþum geçmiþte kalývermiþim
Bilmez kimseler anlatýlmaz dertlerle...
Boþluk görülen gözlerimin derinliðinde yaþýyorum...
Kimsesiz ve zamansýz...
Bakýþlarým ayný mý?
Deðiþtilermi yoksa?
Hapsindemi yaþattýklarým hâlâ?
Zor oluyor cevaba hükmü koyarak yazmak
Her þeyi herkesi kastedmeden özünden vurmak
Ýncitmekten korkmak en çokta kendini bulmak
Kimseye zarar vermeden içinde aðlamak...
Kelimelere öyle dokunmak isterdim ki
Mürekep akýtmadan, dudaklarý ýslatmadan
Oysa yapýlmayacak þey deðildi
Yapardým, yaptýmda...
Ama ne yaparsam yapim kalýyor yarým
Sende birikmiþ gözyaþlarým
Baþka þahýs oyun bozuyor diðer yarým
Geceler yarýným derdim hani,
Þimdi ise...
Þimdi ise oldular dünüm...
Söylenilecek ne var daha bilemem
Yaþayacaklarýmýn ertesini göremem
Bu nasýl biliyormusun...
Güzel bir duygu esareti
Narin bir kýz eli asaleti
Bu sözün asýl cesareti,
Tek bir günün geçmeyen kerâmeti...
Hani diyor ya þair bir hecesinde
Bir tek gece vardýr insanýn hayatýnda
Ömür boyu sürer nöbeti bu da öyleydi...
Bu da öyleydi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.