Karanlýðýn ilk damladýðý geceye Alnýmý sürüyorum Beklemenin sabrý yok Kýsa bir nefes lazým bana Aniden ölmek için
Bir düþ Bir düþ ki yakaza gibi Ellerin gibi masalsýz çýplak Seni ölmeseydim hayatýma Bu kadar sevmezdim
Kendime sus’larým var benim Sana küslerim kadar Kaybettim dünle savaþlarýmý Þu an Sancýlýyým dil ucumdan boðazýma Bir çýðlýk mesafesi Asýlsam kulaklarýna Bir avaz da düþürürüm Hayal çocuklarýmý
Aþk iþte altý üstü Yer beyaz gök beyaz Þehri terk eden kuþlar beyaz Cennetinden kovulan ahh! gibi Tel tel dökülen günah gibi Bir asýr gibi iþte Sen ne dersen de Baþýmda gölgesi bembeyaz
Can kýyýsýndan alnýma döþenen deniz Hangi dalgalarý geçip bana yüzecek Parmaðýnda zehirli yüzük taþýyan Kadýn erkek herkes Dokunmadan yýkýlan kumdan kaleler Onlar böyle, Bizimse Çürümüþ toprak gibi visalimiz
Al þimdi seni yüzüme vur Dur Topla çaresizliðimizi Giremediðimiz kapýlarý çarp Þimdi parçala böl sol yanýmda Hesabý düþ benim ömrümden Çünkü bin kere dünyaya doðdum Bir kere aþka öldüm ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
lizakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.