seni yazmaya düşman kalemim

hayal mahallemizin
sayfalarý kýrýk dökük
hiçbir kapý aralýðýnýn anlamýný
noktalamadan
öðleye doðru þarkýlarýmýz olurdu
hani kusursuz
çocuðumuzun güzelliðine
hani bahçemiz þahit olurdu
ismini unuttuðumuz çok þey yoktu
popülerdi yaþamak
sevmenin baþý da sonu da
güz türkülerine aldanmazdý
bu kitaptaki ben deðilim
gözümün önünden gitmeyen
durulmamýþ birbirimizi kýrdýðýmýz
hatýrlayamýyorum geliþini
gittiðinle yaralandým
ama
hani yüreðimin söküðünü onaracak
son isteðime nazlanacak
geçmiþ birlikteliðimizin
kuytusu
mazi þöminemize kar tanesi olacak
aþk bahanesi
bilmem
kaçýncý sayfasýnda þýmarmýþ isteklerimiz
caddeleri severdim
yokluðun yoktu
yoksunluðum;
þans eseri aradýðýn yapraklanýþ zamaný
ben olabilirdim
en çok saat 11’de sevdiðin salebin sýcaklýðýnda
ama
ben bu kitapta olamazdým bir türlü
gerçeðimdi sözcükler
hayallerine uðrayamazdým
ilk cümlesinde biten
bir kahkaha vardý
kapaðýndan yaralanmýþ
kan sýzmýþ sayfalarýna
anlatamamak yiyip bitirmiþ sonrasýzlýklarýný
þiire uzak öyküye yabancý yýlmamaktý
ellerimin normalleþmesi için
düþ kapýlarýndan kurtulmaktý
tüm mücadelem
çýkmak bu kitabýn resimli sayfalarýndan
yalansýzlýðýna kavuþmaktý
belki yavanlaþýrdýn
yalýn olman yeterliydi
unutmayý
unutmak baþým gözüm üstüne
evimizin üstünde otururdun
sokaða dargýn perdeleri
yalnýz bana açardýn
sen açardýn
çocuk yaþta ayrýlýk oyuncaðýmýz olurdu
sobanýn üstünde
portakal ve elma kabuklarý ateþle seviþmek çaðýndaydý
mevsimler eksiksiz
gözlerin yalnýz öpmek için kapanmalýydý
kitaplýðýmda tozlanan hayallerin ciltleriydin
seni özenle çýkarýrdým
düþ satýrlarýmdan
ilk ve son sayfalar býrakýrdý
kan revan içinde
kendilerini imlasýz bir boþluða
gerçeðinde imkansýzdým
hayal kitabýndaysa düþ ötesi
ellerinde tuttuðun kitabý
hayallerimle biz doldurduk
yüreðimin mürekkebine daldýrdýðým parmaklarýmla
sana dokunduðum parmaklarýmla
imzaladým ilk sayfasýný ömrümün
seni düþünmemeye yabancý ömrüm cancaðýzým.
gordion
02/02/2011
Sosyal Medyada Paylaşın: