tek güçten savrulduk yeryüzüne
sen beni ararken ben sendeydim
er-rahman sayfasýnda
sen galaksiden yuvarlarken cismimi dünyaya
er-rahman dedin ayný anda
hayallerimi oluþturdun su damlalarýnda
her bir damlaya koydun nimetleri
sýraladýn saðlýðý-ihtiyaçlarý
ve büyük düþünce penceresi açtýn yüreðinden
en büyük ikramý gördüm bu pencereden
bebek, tek yara izi olmaksýzýn
mükemmel bir biçimde, bebek
herbirimiz diðeri için nimet
yerine göre, yerine göre
eþler birbirine
arkadaþlar
kardeþler birbirine
fakat önce DAMLA
DAMLA meni
DAMLA yiyecek
DAMLA kan
DAMLA gözyaþý
DAMLA en gerekli
yaratýlýþta
RAHMANÝYET onun içinde
Ýnsanýn kýstasý insandýr
insan, insan þablonuna göre kendisini bilir
dedin bir ara
hýrsýz
katil
dedikoducu
iftiracý
Hz.Muhammet cetveline göre düzelt
düzeltebilirsen kendini
baþkasýnda görülen iyilik ve güzellikle þekillenir insan
ya da baþkasýndaki kötülükleri emerek yamulur
insanýn aynasý insandýr
benim aynam olur musun ey o/nur
göremem gözbebeðimi
derin derin bakarmýsýn ey o/nur
müslümanlar, birbirlerini yýkayan eller gibidir derler
ellerimi uzattým yýkarmýsýn ey o/nur
bazý sýfatlarýndan bize birer damlacýk vermiþ
bir nebze görür, bir nebze duyar, bir nebze bir þeyler yapmaya takat vermiþ
Semi, Basir olanýndan
bir de âlim damlanla beni sularmýsýn ey o/nur
sevgim vardý daðlardan büyük
kapýn çaldým usanmadan-býkmadan
sýðýnýrken Allaha teslimiyet içinde
bir nefesle nurum oldun dün gece
kitap gibi sayfalarým çevirdin
benzetirken pul koleksiyonuna resmi mi
kapalý müzik dosyasýna attýn cismi mi
ruhuma bakarken o nurlu yüzün
yeraltý sularýna daldýrdýn gittin
okyanus yüreðimin çukurlarýný
gözümün önüne resmediverdin
çaðlayarak, yüksek bir debiyle akan
fakat kimse tarafýndan sesi duyulmayan,
varlýðý farkedilmeyen,
yüreðimin büyükleri tasavvur edilemeyen...
iç dünyamdan bahsediverdin
yalnýzlýðýmý fýsýldarken nefesin
kalem darbeleriyle dillendirilmeye çalýþýný...
bembeyaz zeminlere rengarenk fýþkýrýþýný...
notalarla mýzrap ve fýrça darbeleriyle dýþa vurumunu anlatýverdin
sonra tekrar tekrar içime baktýn da
içsel çekiþmelerimi yorgun aynada gösteriverdin
yalnýzlýk devedir dedin, yalnýzlýk binek...
Burak’la, aþk’a gönderiverdin
sadece seyret ve tap
teþekkür ederken o/nur a
kap söylemez dedin
hep söyler rab, rab...
2 þubat 2011/nilgün kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.