Bu güne istasyondaydým, Elimde çok sevdiðin tek sarý gül. Hep penceresine takýlýr gözlerim, Saat baþý gelen trenlerin......
Yoksun ,bu gün yine gelmedin.
Ayrýlýk düdükleri çalýp,burkulurken yürekler, Her gidenin ardýndan ýslanýr gözler. Son tren vakti geldiðinde, Kopar yürekte en acý hisler.
Bu can seni beyhude bekler..
Bu günde yoksun......... Önceki günler gibi mahzun ve solgun Yarýný umutla yinelerken, Döker yapraklarýný tek sarý gül.
Ve sýmsýký avucumda tuttugum dikenler.
Hep gece yarýsý dönüþlerimdir istasyondan, Her günün ayný kaderini paylaþýr hasretim. Bir sonraki günün umuduyla kapanýr, Gözlerim ve goncasý sarý güllerin.
Belli ki baþka baharlara kalmýþtýr geliþin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
suskunkalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.