-uzaktan yakına ulaşmanın kaçamağı-

-uzaktan yakýna ulaþmanýn kaçamaðý-

hala üzerinde ilk gün ki kendini beðenmiþliðin
saklý durumda
sana deli gibi gýcýk kapýþlarým
dün gibi içimde duruyor
yine de o gözlerinin ýþýðýna bakmadan edememek
bir kenarda
her atýþmada sadece ikimiz varmýþýz gibi baðýrýþlarýmýz
halbuki biz kalabalýktýk ,
onlar vardý ya etrafta
görmedin mi
ne deðiþmiþti ki geçen zamanda
ben ayný ben , küçük kýz
sen ayný sen , ukala çocuk
dalga geçmelerle baþlayan yakýnlýklarýn
kolunu omuzlarýma atýþýn
niye durdurmadýn hiçbirini
herkes dýþarý çýktýðýnda
yanýma gelip oturmalarýn
bense pencereye dönüp müziðimle baþbaþa
arada göz ucuyla bakardým ya sana
hayýr hayýr derdim sevemez o beni aþk gibi
isteyemez asla
yanýlgýlarýn en büyüðünü
besleyip büyütmüþüm meðer içimde
dalmýþým anlatýlanlara
ya da defterimin bir köþesine
gözlerin üzerimde gezerken huzursuzum
döndüðümde gözlerim gözlerinde
sesini çýkarmadan bakardýn ya öyle
yanan içime su serperdi mavi gözlerin
ufacýk bi gülümserdim dudak ucundan sana
karþýlýk verdikten sonra çevirirdim kafamý
bir iç çekip sen de dönerdin önüne
yine de olmaz derdim kendi kendime
ama keþke diyorum hep
ilk gün ki gibi kalsa her þey
sessizlik içinde
tebessümlerin sesiyle süslenmiþ
gizli bakýþlarýn çýðlýklarýyla kalsaydý her þey
belki o zaman attýðýn mesajlara gülerdim
þimdi artýk o yok
attýðýn mesajlarda sadece isteklerin gösteriyor kendini
görüyorum ama susuyorum ya
keþke öpmeseydin beni ya
keþke...


gönül yýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın: