KURT MUTLULUĞU

Hedefini çoktan belirlemiþti koca kurt.
Bir öküzlük zaman kalmýþtý düðüne,
Apansýz saldýracak, dalacak böðrüne,
Bir caný feda edecekti bir öðüne.

Sinsice yaklaþtý, böðrüne daldý,
Þöyle; büyükçe bir parça aldý,
Biçare, acý içinde kývranýyordu,
Takati kalmamýþ, eceliyle yarýþýyordu,
Feryatlarý daðlarý delip, arþ’a ulaþýyordu.
Mutluluktan baþý dönen yaþlý kurt;
Seke seke etrafýnda dolaþýyordu.

Artýk direnecek gücü kalmamýþtý,
Ne yapsa, ne söylese nafile,
Korkunun ecele faydasý yoktu,
Önce diz çöktü, sonra uzanýp yattý,
Son defa dünya gözüyle baktý.

Ve son nefesiyle seslendi;

Çevrede olup bitenlere aldýrma sen,
Aslýnda bunlarýn hepsi mizansen,
Bugün ben mazlumsam, yarýn sen,
Bugün avlanan bensem, yarýn sen.

Feryatlara aldýrmadý bile yaþlý kurt,
Önce ufak ufak parçalara böldü;
Sonra, parlayan gözleriyle güldü, güldü, güldü!

18.11.2004

Not: Çevremizde ve dünyada yaþanan vahþete duyarsýz kalan tüm insanlara…

Sosyal Medyada Paylaşın: