SENİ SEVMEK
SENÝ SEVMEK…
Seni sevmek,
Ateþ üstünde yürümek,
Kan revan içinde ayaklarýn,
Gül bahçesinde gezinircesine.
Kürek mahkumlarý gibi,
Aðýrbaþlý bir isyanla kadere,
Sürgün olmak, müebbet sensizliðe.
Hücresine çekilen derviþ gibi,
Sessizce çilesini doldurmak,
Bin bir gün deðil, bir ömür sürecek.
Kerbela da susuz kalýp,
Gördüðün seraba uzanmak,
Sonra da baka kalmak öylece…
Yusuf’un kör kuyuya atýlmasý gibi,
Iþýksýz kalmasý gözlerinin,
Kaybetmek! hayatýnýn yönünü.
Saf bir ipek böceði gibi,
Kendini hapsetmek kozasýna,
Büyütürken içindeki sevgiyi.
Vurgun yemiþ gibi derinlerde,
Nefessiz kalmak, uyuþmak,
Ciðerinden tutuþurcasýna.
Asi bir kardelen gibi,
Ölümüne cesur olmak,
Görmek için þemsini.
Maðrurca devrilerek,
Ayakta ölen aðaçlar gibi,
Sessizce beklemek ölümü.
Koþmak pervane gibi nar-ý oda,
Yana yana kavrulup yok olmak,
Vuslat, diyerek sevgiliye...
00:10 -6.12.2010-pazartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.