SENİ BULAMIYORUM...
Seni öyle bir yere sakladým ki
bulamýyorum,sakladýðým yer belli
ama ben sanki seni deðil de
baska bir sey arýyorum divane gibi.
Senin kaybettiðin duygularýný ,
içten sözlerini ,nehir gözlerini ,
sadakatýný ,arýyormuþum.
Sende öyle karanlýða saklamýþsýnki
onlarý bulmak imkansýz..
Duygularýn nasýr tutmuþ, gözlerin
kara zindan bakmaya korkuyorum ,
sadakat desen benim izlerim bile kalmamýþ,
üstümden çok geçmiþler..
Duydum elin olmuþsun. Sana hayata dair
herseyi yaþatarak öðreten ben,
bana ihanet edip arkaný dönüp giden sen.
Ýstediðin kadar ilerle bu yolda,
gidebildiðince yol al , elbet yolun sonu
gelir piþmanlýða varýr.Nasýl beni o yolda
ezip geçip piþmanlýða gömdüysen
sende o yolda can verirsin bir baskasý için ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazlı Nazife KABAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.