Kimi zaman katran karasý gecelerimde, bazen bir hilâl,bazen dolunay bazen de olduðun gibi odamýn camýna yansýyan þavkýn, kimi zaman semaya gözlerimi gezindirip yalnýz gezen bir yýldýz da, an geldi zöhre yýldýzýnda ararken seni, an oldu kara bir bulut kapattý seni görebileceðim göðümü.
ama ben sabýrla güneþim olup doðacaðýn tan yerini bekledim bazen karanlýk hücremde. ve güneþ yeni güne selama durmuþken ben, buz tutmuþ yüreðime doðmaný bekledim Iþýnlarýný içime yansýtmaný bekledim ben üþümüþlüðümle kendi içime yol aldým,
orada da sen vardýn, konduðun tahtta oturuyor, sevmelerimizi bekler gibiydi duruþun adeta davetkâr sevgiye yüreðimin ucsuz bucaksýz mevsim tanýmayan bahçesinde beyaz güller aradým sayende açan,sayende solan... zamansýz bir bulut aramýza girmiþti güneþim! Ýnatla seni arýyordum, yine içimde ki yerinde buluyordum seni... sen de birþeyler bekler hâlde idin, daima cömert olan ben, gümüþ tepsi içinde sana sunuyordum sevgiye dair ne var ise, vakit hayli geçmiþ,bizi beklemiyorken zaman, her þey eskirken etrafýmýzda
tazeliðini koruyan sevgim ile akþamýn dar vakti gelip çatmýþtý bile keraat vaktinin kan kýzýlý güneþi uðurlamasýný seyre daldýðýmda, denize yansýyan yakamozlarda gördüm seni... garip ama gerçek dünya döndükçe, her gün batýmlarýnda, sen ve ben yakamozlarýn arasýnda,ellerimiz semaya açýlmýþ, sevdamýza dua ediyor olacaðýz.....
Ayser ÖZBAKIR Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.