Sonu olmayan bir yalnýzlýk benimki Uçsuz bucaksýz çöller gibi Gittikçe aðýrlaþýyor ruhum Taþýyan bedenim yorgun... Hayat yaþadýkça çýkmaza sokuyor insaný Elini kolunu baðlýyor Koca bi kalple çýktýðýn yolculuðun sonu Dökülen gözyaþlarýyla sonlanýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
miss.BLACKEAGLE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.