Merhemi bilen gönül, yaraya tam zahiddir Ýhlâsdan suâlliye, nurdan yüzü þahiddir Yankýsý can daðýndan, gelen yankýyý dinle Ses vardýr tekrar eder, Ses var biri bin eder Kaynaðýna gittikçe, sondur kandýðýn heder
Ýsyanlý þüphe vurur , som gafletiyle deðer Arýndýðýnca, melek; öper seversen eðer Gönül derinlerinde, mutluluðun o eli Can var yüzeyde tutmaz, can var canýndan atmaz Varlýðýna gittikçe , hüneri dertle çatmaz
Ruh depreþir hüzünle, perdeleri kalkmazsa Beden acizdir artýk, kalp koruyla yakmazsa Aþktýr bâki aslolan, onlarý buluþturan Ruh var buzlu kalýptan, Ruh var harla kaynayan Uzaðýna gittikçe, nefisiyle oynayan
ÞÜKRAN AY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükran AY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.