uyandırma sakın geceyi

kýnýndan çýkarsa kalemim
þuursuzca yazarým akþamdan artan karanlýðý
gözünden damlayan son mavi
son kýyýsý bu okyanusun þehri kuþatan
hesabýma kalýr masum günahlarýn
yorgun bedenimde öderim uykusuzluðu
küfran etmem kalbime
acýsýnda yaþatýrým yýllara inat
þarktan baþladý eylül
rüzgarý oldum kanatlarýmýn
düþlerinin dalgalarýnda salýndým bin bir diyara
Munzur’ un saçlarýný okþadý sabýkalý avuçlarým
Aðrý’ nýn çið yaðan yeþilini çaldým gözlerime
doðarken topraktan
yapraðýna kan damlayan bebekler topladým sana
tebessümlerin sýcaðýnda yandý hüzünlerim
geldi vakit
dindi yaðmur
çiçek renklerinde açtý güneþ
gece uyanmadan
sar yalnýzlýðýmý yar..
Sosyal Medyada Paylaşın: