efsun... tek mýsralýk bir þiirdi yokluðun ayaz düþtü geceye üþüdüm söyleyecektim sustum...
sonra tükendi mavisi mil çekilmiþti gözlerine gecenin bir tek seni dilemiþtim oysa oysa bu kaldýrýmlarýn parke taþlarýndaki sýr gölgendi bilemedi hiç bir þair...
efsun... ne varsa tükendi yaþamak adýna nefes almaksa o da inadýna... hangi týlsýmý assam da boynuma yenik düþtüm yokluðuna ceplerimde uðultulu bir yalnýzlýk sana düþler büyüttüm saðýr gecelerde
sonra kanadý ve kapandý üstüme kapýsý bu þehrin gömdüm içime tüm çýðlýklarýmý gitsen de benimdin kalsan da... bu çivisi çýkmýþ dünyanýn umurumda mý senden sonrasý
efsun... ne varsa biriktirdiðim aþka dair sana geldim...
kapýna geldim çevirme beni...
fatih þahin ýþýk þahbeyit
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.