Sýrça saray kurdular tepeye, Dar penceresi aþaðýya bakar. Dalkavuk dostlar edindiler. Aþaðýda karýnca gibiydi insanlar… Bir müddet aralarýnda çalýp-söylediler, Yalanlarýna kendileri de inandýlar. Daðýn zirvesinden duyuldu vakur bir ses. —Baþýnýzý kaldýrýn, buraya bakýn! Þaþýrdýlar! Sahi, daha yukarýsý var mýydý?
Ahmet Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Bektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.