KAR VE AY aşkı
Gecelerden bir gündü
Ay yerde bir aydýnlýk gördü
Ayýn aklý baþýndan gitti
Düþündü bu bembeyaz olan neydi
Sordu bunu venüse marsa
Neptün dedi o karda;
Ne oldu ay kardeþ ney sorun
Ay dedi kalbime sorun
Ben o bembeyaz yüzüne vuruldum
Ben onun sevdasýyla böyle oldum
Aya dediki tüm gezegenler
Olmaz bu sevda seni güneþ engeller
Ayýn yüregi dinlemiyordu ki ferman
Dedi o benim bu derdime derman
Tüm gezegenler acýdýlar haline
Gönül ferman dinlemiyordu ki her þey nafile
Ay sabahlara kadar karý izledi
sabah olunca gördü güneþi
Lakin kalmamýþtý sevdigi yardan eser
Dediki kendince güneþ neden sevdamý keser
Görmeyince karý yara büyüdü fena biçimde
Bakýyordu her yere karý görmek içinde
Zühre yýldýzý sordu, Ay kardeþim halin ne
Ve anlamýþtý zaten akýl ermiyordu gönül iþine
Zühre yýldýzý dogdu ve kayboldu
Kutup yýldýzý sevdiðin burda diye bagýrýyordu
Ay kutuplara bir türlü yaklasamýyordu
Ay derdini bulutlara hic anlatamýyordu
Bulutlar duymuþtu bu durumu
Aya sordular duyduklarimýz dogrumu
Ay yutkundu, evet sevdim ben karý
Dedi ben duymamýþ olayým anlatýlanlarý
neden diye sordu sevmek suç mu günah mý
Dinleseler o güzel duygularýný ona anlatacaktý
Ay anlatacaktý ama dinleyen yoktu
Sinanis yýldýzý o gece ayý bulmuþtu
Sinanis dedi ki anlat derdini
Dünyalara ulastýrayým sevgini
Ay sevindi gezegenler onun oldu
Ay cevapladý sinanis sordu
sinanis dünyaya en yakýn yýldýzdý
Kara sevdayý bilir ama hala yanlýzdý
Ay sevindi o gündüz o gece
Bu aþk olur mu olmazmý diye yaptý endiþe
sinanis yýldýzý daglarda gördü karý
Kaplamýþtý kar platolarý ovalarý
Seslendi sinanis yýldýzý gökyüzünden kara
Dedi bir þey söylecegim sana
Kar dedi ki gülümsemeyle buyur kardeþim
Sinanis yýldýzý dedi var benim bir derdim
Kar dedi ki anlat sinanis dinleyeyim
Yýldýz düþünceli sen sevgiyi bilir mýsýn bileyim
Kar dediki ben sevmedim hic bir zaman
Sevsem bile güneþ mutlu eylemez hiç bir an
Sinanis dediki seni seven býri var
O mehtaplý gecelerde gördügün ay
Kar durdu duraksadý
Belki sevindi ama sevinci sakladý
Erdemli biri, çokta sevimli dedi kar
Ama olamaz ki bu güneþ var
Sinanis bu sohbetlerden sonra ayrýldý ordan
Ay düþünceli sabýrsýz, bu aþktan periþan
Sinanis herþeyi anlattý aya
karla ay o gece bakýstýlar doya doya
Ay güneþle görüþtü konuyu açtý
Güneþ sinirlendi lavlar fýrlattý
Ay direndi o gün güneþ tutuldu
Aydaki tüm hayat o gün maffoldu
Ay yenildi bitkin düstü ama seviyordu karý
Ayýn içinde bitti gitti bütün efkarý
Sinanis yýldýzý dogmadý o gece
Neredeydi, neden yoktu bilmece
Ay direcegim dedi bütün gücümle
Dedi kaybolsun isterse renk çümbüþümde
O sabaha güneþe yine direndi
Yaktý güneþ ayýn tüm ekosistemini
Kayboldu dünyadan güzel güzelligi
Artýk yoktu bin bir türlü özelligi
Sabaha kadar aya kar yagdý
Bilmem nedendir havada asýlý kaldý
Sabah güneþ erittý asýlý karlarý
karlarýn aya degdi gözyaþlarý
Ýþte ayda ot bitmez yaþam yok
Sesi eski sesi degil pek boguk
Ay sevdýgi kar için hala savaþmakta
Ondan dolayýdýr ki güneþ tutulmakta
Ama karý güneþ hep eritmekte
Kar su olup ayýn þafký suya düþmekte
Sinanis yýldýzý yere düþmüstür
Hýzýra, ilyasa dönüþmüþtür
Ayýn sevgisi iç bitmeyecek
karýn yüregi hep ayý isteyecek
Bilmiyor muyuz ki onun aþkýný
Neden bitirdi sandýnýz iç ýsýsýný
O yemin etti baþka yar almayacak koynuna
Ondan iklim olaylari görülmez,ondan bakar karýn yoluna
kar eriyip ona bir cýkýþ yolu aramak için
Hep ona dogru akar için için
Bu aþk öyküleri girdi iþte rüyama
Bunlarý kafadan uydurdum sanma
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan ispenoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.