DİLİNDEN DÜŞERKEN VUR EMRİ AŞKA

gönlümün son gülü ölürken yürek tenimde
kanýmda adýn solar
gece basar sabahý geceye yýldýz kanar
elleri hazan kokan bir aþktýn sebepsiz gelen
hani yolunu þaþýrýp düþtün ya ilk yazýma
kýyamet tadýnda hüzün içtim gözlerinden kana kana
yüreðimizde kardelenlerin telaþý
bense utanýp karlarýn kanýndan
sinerdim yüreðinin en kuytu köþesine


rüzgar öperken çatlamýþ dudaklarýmý
rüzgar kokardý tenin burcu burcu
ar damarý çatlamýþ bulut
üstüme yaðar
her notanýn dilinde hasret yanar
ve her þarký da eski bir yara kanar..
hüzne doyar gece ,geceye inat

yaðmururun ar damarý çatlardý üstümüze sýrýlsýklam
Býcak sýrtýnda hercayi düþler biledim sabýrla
ömür sunaðýnda serseri beklemelerin sancýsý bulaþýrken elime.
Genzimde buram buram kan kokusu
ciðerime iþler marazlý sevdan.
GözümDe bulgur bulgur yýllar
gözlerimin yüreðinde büyütürüm yetim bir sevdayý
kartal yuvalarýnda sökerken son þafak
sen bilmezsin anlamazsýn,
eski bir takvim yapraðýndan sýyrýldýðýný dudaklarýnýn
Rüzgar aðýdýnda öpüþlerin çýkýverir kýnýndan
saplanýr tenime dudaklarýn
sancýsýný iþler zehir gibi içime

o an iþte o an
mevsimler hasrete çeker þarkýlarý
þarkýlar yanar her iklimde baþka baþka
dilinden düþerken vur emri aþka
hüzün bulanýr kanýma
hüzün bir baþka dolanýr aklýma
mevsim mevsim vedada aðlar yüzün
akar gider gözlerimden O en son sözün
kana hüzün hüzüne kan dadanýr
sabahýn alnýnda kara yazým
kýrýlýr içimde ardýndan kapkara bir hüzün
sürüklenir gözlerinin kýyýsýnda yüreðim
dilinden vur emri düþerken aþka
gözlerim gözlerinden bir yudum elâ içer
ve kýnýndan sessizce paslý bir þiir çýkar
saplanýr tenime
kara bir sancý zehir gibi iþler kanýma kanýma


NÝLÜFER GÜR GÖKDEMÝR


11/6/2010

ANTALYA




Sosyal Medyada Paylaşın: