GURBET

Suyunu Marmara’nýn, almýþ kanatlarýna,
Karadeniz’in, dayamýþ sýrtýný, sularýna,
Ve yer açmýþ yüreðinde, daðlarýna,
Ya bana nedir öfken bana?

Büyük deryada ufak bir oda, bir de ben,
Suyu, ekmeði, havasý, her þey sýla.
Bitmez tükenmez bir acý, hasretin,
Izdýrabýmý anla sürdükçe ey sýla.

Bir yýldýz, bir de ay, daha yakýn,
Senden bana, sen, uzaklaþtýkça benden.
Yaþ kalmadý akacak gözlerimden.
Varsa dökülecek gözlerimden, iki damla kan.

Gönlüm ayrý bir hüznüm,
Takýldý yollara; düþüncem, benliðim.
Acým büyüyor, baktýkça yollara,
Acz bu kadar mý, kendini bilmekten ?

Yeþerirken dallarda tomurcuklar,
Düþünmek, düþünmek, yaprak dökümünü,
Hayattan ölüme dair her þey yüreðimde.
Ve görmemek doðarken, bir bebeðin
Uçsuz bucaksýz, aðlarken verdiði sevinci.
Ve görmemek batarken güneþin,
Gebe olduðunu, muhteþem bir þafaða.

Burasý soðuk, burasý anlamsýz, burasý kýþ,
Yüreðimde, aydýnlýða doðru bir kaçýþ.
Göz ămă, gönül yaralý, ayaklar biçăre,
Aþýkým, maþuksuz, bedenim ve aklým ăvăre.


2003


Sosyal Medyada Paylaşın: