Dilek

Kendi yörüngesinde dönüyor dünya
Bir yaný geceye mahkûm
Bir yaný gündüze
Mevsimler dört yanýmda
Üstümde yaþlý bir gökyüzü
Altýmda maksatsýz ayak izlerimle kaplý bir toprak
Delikanlýlar salýnýyor uzaklarda
Kýzlar çiçeklenmeye baþlamýþ
Rüzgâr gülücüklerini uçururken ben seyirci koltuðundayým
Korkum örümcek aðlarýna yakalanmak yine
Etrafýmý sarmýþ þekilsiz gölgeler
Tutmuþ birileri, kim desem bilmem boynumu bükmüþ
Çaresizim

Dünü tutup çektim ellerimle
Gözlerine baktým
Nerden bulmuþtun o ýþýltýlarý
Dalgalarýnda mest olurdum
Her nefesinde kendimi bulduðum nerdesin?

Ardýnda býraktýðýn yýldýzlar sönüyor þimdi
Ben yaþlandýkça fýþkýrýyor topraktan gümrah bir gençlik
Küflenmiþ bulutlar
Beyazý özlüyorum nedense

Süs biberleri serpiþtirilmiþ þarkýlar çalýyor rüzgâr
Hüznümün arsýz gururu susuyor
Konuþamýyorum gençliðimle
Ben bana yabancý kaldým
Sana uzak

Her kelimen ayrý bir naðmeydi, ayrý bir türkü
Her türkü ayrý bir makam
Bir peri çýksa karþýma
Dokunsa sihirli çubuðuyla
Geri dönsem
Ne olurdu þu gençliðimi bir daha yaþasam…

Sosyal Medyada Paylaşın: