Kuþlarýn þarkýlarý geliyor kulaðýma.
Hafif bir ýþýk süzülüyor penceremden yüreðime.
Ve sonra canlanýyor anýlar.
Bir hançer saplanýyor göðsüme.
Sanki yeniden açýlacak kapý.
Sanki yeniden ‘caným’ diye atlayacaksýn kollarýma.
Sanki bitecek bu acý.
Sanki yeniden baþlayacaðýz bu hayata.
Ama öyle olmuyor deðil mi?
Sankilerle geçiyor bütün günlerim.
Beklilerle tutunuyorum þu lanet hayata.
Ama sen çoktan unuttun beni öyle deðil mi?
Þu an baþkasýnýn elini tutuyorsun deðil mi ?
Baþkasýna caným diyorsun ,baþkasýna fýsýldýyorsun sevgini.
Kaça sattýn söylesene gül kokulu bedenini ?
Bu oyun gibi geldi sana öyle deðil mi ?
Ama beni gerçekten öldürdün fark ettin mi ?
Bana verdiðin son hediyeyi hatýrlýyor musun ?
Yüzüme söylediðin son sözleri ?
Verdiðin güle her baktýðýmda aðlýyorum.
Nedeni sensin biliyor musun sevgili ?
Masallardaki gibi olacak sanmýþtým , ama sonu öyle bitmedi.
Hep birlikte olacaðýz sanmýþtým , demek ki yanýlmýþým.
Derdin . Leyla bile Mecnun’u böyle sevmedi.
Þimdi diyorum . Sezar bile böyle ihanet görmedi.
Bu sana son mektubum sevgilim.
Kendisine bakacaðýn son hatýra.
Bil ki seni hiç unutmayacaðým sevgilim.
Neler çektirdiysen bana unutuyorum hepsini.
Elimde solmuþ bir gül , yüreðimde kýrýklar , aklýmda sen…
Artýk gidiyorum . Eveda sevgilim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.