Ezilmeyi beklerken üstünde demir örsün
Olmazý varederim deseler de yalancý
Kâlp gözü kör olanlar mýsrayý nasýl örsün
Benim adým þiirdir çekerim binbir sancý.
Ýmgeyle nefes alýr tek avazda çýkarým
Görünmez tekmelerle yedi âlem yýkarým.
Damlayan gözyaþýmla daðlarý delen benim
Kilitli kapýlarý açarak gelen benim.
Çiçeklerin kokusu çýkar bende ayyuka
Yapraðýný gömerim kökünü al ederim
Kalem kulum kölemdir uydururum hukuka
Nefesimle öldürür dilleri lâl ederim.
Geceyi kovmak için þimþek olur çakarým
Bir çakmak yalazýyla buzdaðýný yakarým.
Gökyüzünü çelikten kafese koyan benim
Alevin gömleðini közünden soyan benim.
Sözlükte bulunmayan sözcükler doðururum
Filizsiz fidanlarý uzatýrým güneþe
Ekmek teknesi ile çýðlýklar yoðururum
Bazen hüzün veririm, bazen ümit ve neþe.
Melânet musluðunu harflerimle týkarým
Zalimin boðazýný hecelerle sýkarým.
Mancýnýkla savrulup atýlan taþlar benim
Bir dizemle suçlanýp ezilen baþlar benim.
Benim suskun seslerin sýzýlý ayak izi
Sabaha düþen gamýn çýrpýnan kanatlarý
Benim kýrmýzý yapan boyayarak denizi
Gölgemde dondururum var olan sanatlarý.
Gelecek zamanlara rüzgârlarla akarým
Kýrk kýratlýk deðerde elmas tacý takarým.
Suya kýlýf dikerek güneþe seren benim
Üþüyenin kalbine toplayýp veren benim.
Afet Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM