---SONRA KALDIĞIMIZ YERDEN ÖLÜRÜZ---
Mesut DAL
---SONRA KALDIĞIMIZ YERDEN ÖLÜRÜZ---
Umut etmeyi ve mutluluðu unutan çocuk
Yaðmurlu bir Ocak günü akþamýn ilerleyen saatlerinde
Kalabalýðýn ve gürültünün içinde evine gitmek için yola çýktýðýnda
Ansýzýn anýmsamaya baþlar tekrar umudu ve mutluluðu
Bir yýldýz kaymasý kadar kýsa süreceðinden habersiz
Dört elle sarýlýr umuduna, sonunu göremez oysa o karanlýkta
Aydýnlýklarý ve mutluluðu hayal eder artýk, o yaðmurlar sonrasý
Oysa karanlýk sadýktýr randevusuna yine, hep olduðu gibi
Ýklim deðiþir, yaðmurlar diner ve güneþ açar gökyüzünde
Sýcaktýr artýk herþey ve her yer, ama anlayamaz hala neden titrediðini
Eksik birþeyler vardýr belli ki, yarým kalmýþ veya hiç baþlamamýþ
Biriktirdikleridir ve umduklarý hayattan elinde kalan
Üç günlük ömrüne sýðdýrmak için sevdiðini çabalar, durmadan
Yorgunluðu umrunda deðildir, dalgalara karþý yüzmeye baþlar
Ýçindeki son umudu yitirmemek için, son þansým der yüreðine
Ve alabildiðine sahiplenir, artýk bir umudu vardýr umutsuzluða inat
Kendi dünyasýnda tanrýlaþtýrýr umudunu ve umduðunu
Umulanýn ve beklenenin bundan haberi yoktur oysa
Dur der yüreðine, ölme de dayan ve vazgeçme umudundan
Bu son þansýn der, bu kalabalýkta bulduðun son nefes senin için
........Tevekkülle ölüme yaklaþan yüreðine son sözüdür bu
SONRA KALDIÐIMIZ YERDEN ÖLÜRÜZ.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.