Aralıktaki Aralık

eski günler olurdu senden sonrasý
ay parçasý bir çocuðun en sevdiði þaka aný
gün baþlangýçlarýna köprü olan acýnýn kekremsiliði
eski filmlerde kalan masumiyetin kabullenmesi
bütün sonlarý...

haþýr neþir olduðum bu öylesine akýp gidiþte
çifte hýçkýrýklar dolaþýrdý ayaklarýmýza
aramýza sokulan masaya býraktýðýmýz hüzünde
çýplaklýðýmýza umarsýzlýðý güdük yorgun zamanlarýn...
ve sanýrým bir ben sana benzeyerek sensizleþeceðim
çünkü daha uzaksýn kendine bir benden
herkesin son diye sayýkladýðý o aralýkta
bitireceðim
bütün sonlarý...

kendimi sevmek için
çalýþtým sana benzemeye
seni sevdikçe tanýdým kendimi
herkesin bitti diye sayýkladýðý o aralýkta
göze alarak uzaklaþmayý kirpiklerinin son halinden
üstelik çocukluðumu anlayamadan
özellikle öðlen sonlarý saat dörde doðru
ve de erteleyerek ölmeyi bütün cumartesileri
bütün sonlarý...

bütün parklarda parmaklarýný çayýma bandýrýnca yeryüzü
seni yorduðum anlar kadar yaþamaya çalýþtým
seni ne kadar sevdiðimi anladýðýn anlardý aslýnda
hüznümden kaçtýðýn anlar
ama siyah yaðmurlar alamazdý asla çocuðumuzu
yüzü pencereli içinin gövdesi bomboþ dýþý aðaçlý
iþte herkesin çok karanlýk diye sayýkladýðý o sahanlýkta
özleyeceðim
bütün sonlarý...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: