Kýrdýlar yaþam duvarlarýmý
Sýzýyla demleniyor þimdi
Suskun kalýyor acý…
Gözlerimin yuvalarýndan ayrýlmayan
Hüzün, aðýný ördükçe
sarmalýyor duvarlarýma.
Sevdamýn yangýný sol göðsümde kor…
Ayrýlýk saatlerine düðüm atmýþ
Zaman ilerlemiyor.
Keskin býçaðýný öyle derin batýrýyor ki
Kahroluþ çýðlýklarým
Fýrtýnaya sürüklenen
Asi rüzgarýnda uðulduyor
Týkýyorum kulaklarýmý
Her þeye saðýr
Kalmak istiyorum…
Hasta bedenimi sürüklerken yataðýma
Mecalsiz bitik?
Aynalara küsmüþ bir kadýn
Arabesk bir yaþam çizgisinde
Yolunu unutmuþ
Sabrýný,gecenin koyu telvesine saklar
Gözlerinin buðusuna çöker öfke
Suskun kalýr acý…
Nebahat Erkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.