Her zaman mutluluk okunuyordu yüzünde Bir genç kýz daha yeni çiçeði burnunda Yaþýyordu kýrýk dökük bir gecekonduda Ýçi dýþý bir tozpembe hayaller içinde
Bir gün hayallerinin yýkýlacaðýný o da bilse Büyümekten vazgeçer belki dönerdi çocukluðuna Yapraklarýn dökülüþüyle darýlma hiç hayata Yaþadýðýn yer gibi umutlarýn da dönmesin viraneye