Diyarbakır garında bir tren ağlıyor.

Yaþamýþ bir öykü Tam kýrk yýl sonra.

Yorgun bir tren aðlýyordu.
Geldi durdu. Diyarbakýr garýnda.
Yaðmurlar yaðýyordu, ince ince.
Sen yoktun yüreðimde acý.
Yüreðim buruk.
Yüreðimde sancýlar.
Bilek damarlarýmý
Taþla kesmiþtim.
Yaþadýðým öldüðüm
Hiç belli deðil.
Seni bekliyordum.
Ölümü bekler gibi.
Diyarbakýr garýnda.

Takvimler 1964 yýlýný gösteriyor.
Günlerden salý.
Haziran ayý.
Týð gibi bir delikanlý.
Daha yeni öðretmen olmuþum.
Bir elimde çantam.
Bir elimde diplomam.
Diyarbakýr garýnda.
Bir tren aðlýyordu acý acý.
Ben o treni bekliyordum.
O trenden inecek bir yolcuyu.

Önce makinistin elleri koptu.
Sonra bir düdük çaldý tren.
Keskin dokunaklý.
Bir düdük ki.
Caný tenden ayýran.

Sýcak bir kan sýzdý raylara
Yüreðimi ezdi
Ezdi de geçti.
Yüreðim parçalandý içinden.
Diyarbakýr garýnda
Ben aðlýyordum kaderime.
Kýrk yýl geçti aradan.
Seni unutmdým bir tanem.
Hala seviyorum.
Eskisi kadar.
Sýcacýk çok sevecen.

Diyarbakýr garýna oturdum.
Kaderimi yazdým satýr, satýr.
Bir sigara yaktým.
Önce yalnýzlýðýma.
Sonra çaresizliðime
Kaderime aðldým doyasýya.
Hala bekliyorum
Sen gelmedin.
Gelmedin...

Biliyormusun hep seni bekledim.
Adýný söyledim uykularýmda.
Çok sevimli gülümseyen yüzün.
Küçücük ellerin vardý.
Ben saçlarýnýn kokusuna hastaydým.
Bir de mahsun bakýþýna.
Seni getirmedi bana trenler.
Diyarbakýr garýnda
Bir tren aðlýyordu yorgun.
Ben aðlýyordum kaderime...

Yaðmular yaðýyordu, ince ince.
Üþüyordum seni düþündükçe.
Üþüyordum.
Bir tren aðlýyordu.
Diyarbakýr garýnda.
Yalnýzdým, çaresizdim, mutsuzdum.
Ben aðlýyordum yalnýzlýðýma.
Ben aðlýyordum
Bu acý kaderime.
Sen yoktun
Sen yoktun bir tanem.

Bilek damarlarým kopmuþtu.
Erkekler aðlamazmýþ yalan.
Tüm erkekler aðlar ama gizli.
Önce makinst baktý aðladý.
Sonra tüm trenler.
Geçti katar katar
Sen gelmedin.
Sen gelmedin bir tanem.

Siyah bir duman çýktý.
Bir çift güvercin kanat çýrptý.
Mavi göklere uçtu.
Uçtu da gelmedi geri.
Trenler geçti aðlayarak.
Dünyalar yýkýdý gözlerimde.
Ben aðlýyordum kaderime.
Yüreðimin içinde caným aðlýyordu.
Ellerim parmakuçlarým aðlýyordu.
Yalnýzlýðýma.
Yazan kalemim aðlýyordu
Çaresizliðime...
Yeni öðretmen olmuþtum.
Çiçeði burnunda.
Bir elimde diplomam.
Bir elimde çantam vardý.

Yüreðimde kara sevdalar...
Diyarbakýr garý ters döndü baþýma.
Alýnyazýmý çizdim, ince,ince.
Trenler bana bakýp güldüler sonra.
Acý bir düdük çalýp
Geçtiler katar katar.
Kýrk yýl geçti aradan.
Daha dün gibi unutmadým.

Surlarýn baþýnda
Bir kara taþ var.
OCAKBEYÝ aðlar.
Gözünde yaþ var.
Gün gelirde biter bu ömür
Bitermiþ meðer.
Nereye götürür bizi.
Bu kara kader
Hala ellerin sýcak.
Hala gülümsüyor o güzel yüzün.
Seviyorum seni.
Seveceðim.
Ölüncüye kadar...

O-C-A-K-B-E-Y...





Eklenme: 30-05-2007
Þair: Arif Ocakçý Ocakbey
Yazan: arif

Sosyal Medyada Paylaşın: