kumru ve baykuş

kara yerin
kumrusuydu

öyküsü
bilindik...

tekrar yazmayý
denedi
baþtan..
ilk hecede tökezledi..
yamandý
yeniden yaþam vermek
yaþanmýþlýklara..

baykuþuydu
bir yeþil vadinin
uçmak istedi
kumrunun öyküsüne...
kendine ait deðildi
kanatlarý...

öykü
dalsýzdý
umarsýzdý
ince ince
sýzýydý kumruda
konamadý...

yola düþtü..

bir gül düþer gibi
bir buruþmuþ kaðýt
bir kullanýlmýþ peçete
bir izmarit gibi
kenara iliþmeden
dokunmadan
bir yüreðe...

yola düþtü...
yol da bir
düþtü...

zaman
alýp götürürdü
nasýl olsa
en körpe dala
asardý...
yeþillenirdi
çiçeklenirdi..
mutlanýrdý
umutlanýrdý öykü
nasýl olsa...

kumru
geceye
düþtü
baykuþ
düþlere
gece

kara yerde
kara otlar bitti
kendince...
gecelerde..

19/01/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: