Sýký sýkýya sarmak vardý aþk’ý... Anneleþip yanaþtýkça omzumun sensiz harabeleþen sýcaklýðýna, Ölümü ters istikametten gelen bir trene borçlanmak vardý. Ve s/onsuzluk, gök yüzünü seyre dalýnca içime iþledi. Her halinle sen aþk’týn. Sana varmak adýnaydý çabalarým. Düþtüm, diz kapaklarým kanadý. Sana varmadýkça uslanmadý göz pýnarlarým. Düþ/tün, göz kapaklarým kanadý.. Zaman ayarlýydý bizimkisi, Bir deneye denek olmak gibi. Mutluluk hayalleri kurarken mehtaba bakýp, Bir sabaha yeni bir aþk’la baþlayacaðýmý bilemezdim;
Ýncitmez ki baþka sayfalarda aradýðýn aþk. Üzüntüm, Uðruna sesli harfler seçip yazgýna kazýdýðýnýn sessiz harflerle gitmesi. Elbette zaman geçtikçe tamamen unutulursun. Bilirsin; Hiç bir kalp, kan kaybýna daha fazla dayanamamýþtýr. Önce sen ölürsün, sonra da ben..
Akli dengesini henüz kaybetmiþ kalbim senden medet ummuþtu. Apansýzca açtýðýn yaralarýma Ne bir tedavi süsüyle ne de kliþeleþmiþ sözlerinle deva olmazsýn. Lugatýma yerleþtirdim adýnýn her bir harfini; Son duamsýn, sen duamsýn.. Geçen onca zaman sonra dönmeyiþlerin uðruna açtým avuçlarýmý yeniden. Kabul görmesi dileklerimle lanet okuyorum sana. Yitmelisin belki de... Uyumalýsýn göz kapaklarýmdan sonsuzluða.
Aþk; bir tutam görme engelli, Biraz saðýr ve kalbe sadakatsizlikten beyinden özürlüdür. Bunlara raðmen izdivacý en bol, taliplisi en yoðun kimsedir. Ýlginç! Ardý sýra dizili yaþlarým intiharýn eþiðinde. Sana bulanýyor sözcüklerim Ve istemsizce kuraklaþýyorum hüznüm yaþa bulandýkça.
Oyunun son sahnesi devasa bir yalanla noktalandý, Perdeler son kez kapandý bu aþk’a. Ve kalbim, son kez el sahipliði yaptý infaza.. Önce cesedimi buldular, sonra parmak izini. Ýçimde öldürmüþtüm seni; ne cesedini buldular, ne de parmak izimi..
Ýçimin avlusundan uðurluyorum seni. Yalnýz benim olduðum koca bir kalabalýktan ibaretim. Biraz sükût eyliyorum... Sonra, Ýçimden kaldýrýyorum cenazeni ’Sen yolculuðuna’ da böyle uðurluyorum..
Dilden gelen sevginle yüreðinde koca bir yer ediniyorum. Tarih: Ayrýlýk; koca yüreðinde yalnýzlýktan ölüyorum..
Kanadýkça senden kalan parçalarým, git gide seni içimden atýyorum. Lâkin, bir de þu anýlar dokunmasa diyorum; Kabuk baðlayýp iyileþmekten korkuyorum..
A þ k’ýn kavurucu acýsýna inat buzla yürümek vardý güneþe. Mesafeler katedicidir elbet; Ayak altýna alýnmýþ bütün tövbeler arþý delmeye yetecektir. Bir kalbe ustaca dokunup kanatmaktýr sevmek; Sömürmektir hisleri uluorta bir yerde..
Hâl-i vaktim ortada iþte.. Yüreðinde mülteci bir hayat yaþayýp B-aþka düþmüþ sokaklarýnda dileniyorum bir gram sevgiyi. Sana kanaat ediyorum avuçlarýmda günün bereketsizliðiyle.. (Yâr)a bere içinde her y/aným. Adak olsun diye þah damarýmý kanattým. Artýk kolayca yitebillirsin be(de)nden..
Kalbimde ölü bir cenin yetiþtirdi ayrýlýk. Ve sen, ardýþýk sonsuz sayýda hüznü servis ettin yüzüme. Ölümsüz/leþtin benim için. Tenime zarar veriyor þu hava deðiþikliði. Varlýðýnla efillenirken içimin baharý, þimdi yoksun ya; kutup kesilmiþ ellerim, Yalnýzlýk yeþeriyor ortasýnda..
Sen gittikten bu yana hâlâ arýyorum. Bakmadýðým kalp, aramadýðým aþk kalmadý. Olmuyor, bulamadým bir türlü. Söyler misin, nereye koydun gülümsememi?.. Sosyal Medyada Paylaşın:
pesimist_19o3 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.