beni neden gönderdiðini biliyorum
ya da daha doðru deyiþle,
neden beni gönderdikten
sonra
dönmemi beklemediðini biliyorsun, diyebilirim
ancak bunu söylemek mi
yoksa
her þeyi unutmalý mýyým?
bilmiyorum.........................
içimdeki tüm yüksek düþlerin yerini
günden güne büyüyen intihar duygusu
iþgal etmekte...........................
hicranýn ölümcül suskunluðunu bozamadým
Mâþuk kulaðýma eðilerek
’biliyorsun’ dedi.
’yerimde deðilsin,
ama beni anlayabilecek biri varsa o da sensin’.
’sende beni yalnýz býrakma,
artýk geri dönmemin bir önemi de yok..............
Mâþuk
gülümseyerek baþýný iki yana salladý
konuþtuðunda sesinde duyumsadýðým
o incecik týný çaresizlik miydi gerçekte de ?
’hayýr’dedi.anlamýyorsun gülüm
hiç bir þey anlamýyorsun vefalým.
ruhun;
yorgun,
amaçsýz ve öfkeli
huzursuzluk indi þehre sanki.........
dediðin gibi ben bir deliyim
ama önemsemiyorum.
haklý olmak seni sevindiriyor olmalý yine?
yüzünde çarpýlan öfke,
kýrgýnlýk
ve
irileþen gözlerinde sonsuz bir kederle konuþtu.
’hicran sesimi/ soluðumu kesti’.
vuslata can pahasýna susan sözcükler..........................
’Seni Seviyorum’ dedi bana
yumuþacýk bir sesle.
az öncesine kadar
yüzünde gördüðüm acýnýn
o soluk kesik kesen maskesini yitirmiþ
yerine o kararlý cancaðýzým gelmiþ
yüzümden
topuklarýma kadar inen soðukluk hissettim
yüreðim,
uðultusunu þakaklarýmda hissettiðim bir iki takla attý sanýrsam
zaman;
süre denen o anlamsýz parçalarýndan ayrýldý da
üzerime soðuk bir yaðmur gibi
damla damla düþüp
kendini hissettirdi
bir baþka acuna kayar
gider gibiyim
gözlerimde
sonsuz girdabýn yýldýz ýþýltýlarý belirdi
bayýlacak gibiydin nedense
bir el iþaretiyle
yine sesi fýsýltý seviyesine açmayarak
konuþuyordu, vefalý
durdu.
gözleri yerdeydi
’rüyüdan gidiyor kara yazýlý hicran’
öfkeli
ve
kýrgýn görünüyor
hem aþka hem de gönüle
boynu bükük
ama
bir tek þeyden eminim ’dedi
gülerek
kaldýrdým bakýþlarýný
’hem ne kadar da özleme gebe kalacaðýz ki’
hicranýn
dünya üzerine üzerine geliyordu .
aslýnda vuslatla kýra kýran
bir savaþýn içindeydi
sabahýn serinliðinde vefalý uzaklaþýrken
koktuðum
terk-i diyar olmadýðýný
tüm kalbimle biliyordum
bir aþkýn böyle bitmesi ne de kötüydü
ilk gidiþinde
nezaketten uzak bir sesle fütursuzca
ruhum,
yüreðimden intihar duygusuyla atýldý.
vefalýnýn gözleri
pusul sabahýn beyaz ýþýðýnda ýþýldadý
’dur cancaðýzým
tamamen bir masaldan ibarettir,
hicran sürgünü’dedim............................
’yanýma yaklaþ’ dedi
mâþuk tatlý bir sesle
görkemini artýran edasýyla
aþkýn varlýðýyla güçleniyordu sanki...........
hicran
o anda kanýný donduran bir dehþetle
fart etti vuslatý........................
hicran terk-i diyar oldu...............
19/01/2011
gordion
(gülözkan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.