Katilini de sever insan,son sözünü ben kendime sýktým aydýn olsun gözün..
Namluya sürülmüþ son mermiydi sözlerin Katlim caizdi benim sevmiþtim seni Yaþam sendin ölüm yine sen Ýþte bu yüzden titremedi elin Tutulmadý dilin bastýn tetiðe Çünkü biliyordun kolay ölürdüm ben..
Marifetinin þafaðýyla aydýnlansýn yüzün Hadi sevin yaktým tüm mavileri Elde avuçta kalan bu son kýrmýzý Ýnceldiði yerden kopsun diye su Sustuðum dilde çýðlýk çýðlýða kafiye taþýyacak Her iklimde aklýna acýlar saplanan Dicle’ye..
Alnýnýn akýna döðme güller iþler güzelin Mutluluk bir sofrada aþk o sofrada bakar yüzüne Kýskanmadým,dilemedim aþýný ekmeðini suyunu En eski çingenelikti benim ki Sevgi dilenciliði Ama sen sýrtýnýn resmine revan ettin beni..
Beyaz bir aklýðýn içinden boy vermeden kardelen Çarmýha çakýldý bedenim gülüþüm kurþunlandý Çýnladý mý kulaðýn ürperdimi sol yanýn Alkýþ tutsun günahýma Köþebaþlarýný kesip kaldýrýmlarda gezen masumiyet Kurtardým seni kendimden Gül oynasýn saz dinlesin bundan sonra Bedeli bedenime çakýlan saklý sevdandý Ben çarmýhýmla gidiyorum Meryem diyârlarýna..
Bak artýk Sana dair hiçbir cümleyi örgütlemiyor kalemim Gülüp geçtiðin satýrlar kesmeyecek yolunu Hiçbir anlam yüklemiyor yüreðim Yok saydýðýn bu aþka Gözaltýnda tuttuðunu sandýðým Tüm þiirleri kundakladým Demli bir oh çek þimdi ahlarýmýn üstüne Ben sustum hangi savunman kurtaracak beni..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.