Sen yitik mevsimleri ardý sýra toplayýp giden kadýn Rüzgar bile küskün oynuyor senden sonra penceremde Þalký düþüyor gecenin en koyusundan Saçlarýný savurmuyor artýk ah tamara Suspus zaman, ninnilerini söylemiyor rüzgara Ýki sokak arasý selamlaþmalar bekleþiyor köþelerde Her yerde kaðýttan bedenler ...
Vitrinleri söndü þehrin, maviler bekleþiyor rýhtýmlarda Yýldýzlar idamlýk sevgiler yaðdýrýyor yakamozlara Zaman alýp giderken seni benden beni senden Söyleyemeyip biriktiriðim ne çok þey vardý Hepsi seninle gel gitlere kapýlarak boðuldular Ey yedi kulenin yedi kapsýnda mühürlü gözlerin sahibi kadýným Saklý her þey, býraktýðýn ruj lekesinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
selçuk Bozdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.