NAMERT OLAYIM
Ömrünce cefa deðil sefa sürsende,
Bakarsam ardýndan namert olayým.
Araya buzlardan duvar örsende,
Yýkarsam ardýndan namert olayým.
Döndün ya benden yana sýrtýný,
Açýk caným ettin elindeki kartýný,
Kabul etmem kolay olsa þartýný,
Sokarsam gönlüme namert olayým.
Sensiz bu ömür geçmez sanýrdým,
Bir ömür gönlümü,böyle kandýrdým,
Bilmedim ömrümce nasýl yanýldým,
Çýkarsam yoluna namert olayým.
Senin gönlün bana mekan deðilse,
Elden ne gelir ki nasip deðilse,
Önümde diz çöküp yere eðilse,
Bakarsam yüzüne namert olayým.
Adil YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.