ELİF (1)
Çaremsin diye hep,gönül avuttum,
Özlemlerim nedense,bitmiyor elif.
Yýllar oldu,yerin yurdun unuttum,
Hayalin gözlerimden,gitmiyor elif.
Gözlerim uzaklara,dalýyor hergün,
Ömrüm bitiyor,ben senden sürgün,
Gündüzler,nedense geceye dargýn,
Ufuklarda sensiz,güneþ batmýyor elif.
Sensiz geceler,gönlümü üþütür neden,
Kýþýn yanar,aðustosta üþür bu beden,
Susuz çöl misali,kavruldum birden,
Seni düþlemesem,bu yürek atmýyor elif.
Gündüzler güneþimdin,gecelerde ay’ým
Sen tek sevdiðimdin,bense sevdaydým,
Ýçin için tutuþmuþum,yan de yanayým,
Küllenmedi sevdam,ama tütmüyor elif.
Gittiðin gün gibi,hala hayalimdesin,
Nerde nasýl olursan ol,hep benimlesin,
Býraktýðýn yerdeyim,gel görebilirsin,
Ayaklarým ne ileri,ne geri gitmiyor ELÝF...
Adil YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.