Tövbe edecek kadar gönül vermedim ben, senden sonra aþka, Kimseyide ortak etmedim iþlediðim þiirlere... Kendim ettim kendimi kaybettim bazen, Kendi cezamý kendi ellerimle verdim kadere...
Bir þiirde astým, bir þiirde kestim hayatla baðlarýmý... Sarmaþdolaþ da oldum, koynuma da aldým yokluðunu... Gözdende çýkardým bazen yarým akýl düþlerimi, Ýki satýrda ölümüde göze aldým bazen...
Gözümü boyayan ne varsa, yokluðuna çaldým bu gece, Armaðan ettim kurda kuþa, yinede dolduramadým boþalan kadehler gibi yerini... Vurdum bam teline sessizliðin, kýrdým attým kalpte yankýlanan ritimsizliðini... Ben doldurdum, ben içtim, bu sancýnýn kýzýlca sarabýný...
Nevsime yenik bir düþ/tüm, senden sonra, Elini uzatan kadýnlara hayalperest... Hani arada bir þiirdim, arada bir þiir sendin... Bir anlýkta olsa yaþamaya neden, ölmeye neden...
Orhan AK Sosyal Medyada Paylaşın:
ORHAN AK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.