Nüfuzu Olana Diz Çöküyorsun

Nüfuzu Olana Diz Çöküyorsun

Sözümüz;
Çeþitli mekanlarda; demediði lafý býrakmadýðý kiþiyi karþýsýnda gördüðünde, eðer kendinden güçlüyse;
Yerlere kadar eðilenleredir....

Ýffetsiz düzenbaz; müfrit sahtekâr
Zýr yüzsüz hokkabaz, arsýz riyakâr
Ey nursuz beynamaz, mel’un hilekâr.

Yetimi yolana, yað çekiyorsun
Nüfuzu olana, diz çöküyorsun.

Kula kuluk yapýp, ahkâm kesersin
Mala, mülke tapýp; þirret esersin
Eðri yola sapýp, düze küsersin

Yalana dolana, bal döküyorsun
Nüfuzu olana, diz çöküyorsun.

Dost selam verince, öte atarsýn
Küffar post serince, gidip yatarsýn
Kapkara; derince dibe batarsýn.

Sevreti bulana, bel büküyorsun
Nüfuzu olana, diz çöküyorsun.

Üst kata çýkýnca, unuttun dünü
Ýki mum yakýnca, parlattýn yönü
Ýhale kapýnca, kurtardýn günü.

Akrebe, yýlana; gül ekiyorsun
Nüfuzu olana, diz çöküyorsun.

Kadir Durak
(lebiderya)

Eser yazar adýna tescillidir
Kaynak göstermeden yayýnlanamaz.

Sosyal Medyada Paylaşın: