Köprü altý çocuklarýnýn Kimsesiz efkârý gibiyim þimdilerde Tuhaf bakýþlý bu þehirle Göz göze gelmemek için En uygunsuz vakitlerin topraðýna gömüyorum Ellerini çektiðinden beri üstümden çýrýlçýplak kalan Gözlerime yakýþtýrdýðýn gözyaþlarýmý..
Kendini bilmez densiz bir gecenin orta yerinde Kekeme kalýyorum yokluðuna Ellerinden gidiyorum intiharlara..
Namlunun ucundaki yüreðimin menzili sana doðru Karanlýðýn acýmasýz kollarýndan kurtulan her yeni gün Ayrýlýðýn o kahpe duruþuyla çarpýyor suratýma Ve her doðan güneþle daha bir sen kokuyor Üstüme yýkýlmak için bekleyen bu evin duvarlarý..
Sevdiðin kelimelerim gibi Renkleride tükettim hepsiyle kavgalýyým Sen giderken Ellerime,yüreðime,gözlerime ve gülüþlerime býraktýðýn Siyaha sahiplenme durumundayým..
Düþünme sen beni Her rengi sana Onurlu kavgana kurban yaptým bilesin Yýldýzlarý saklýyorum koynumda Yüzümü gömsemde topraða ne çýkar Okursan bunu aðladýðýmý düþüneceksin yine üzüleceksin Ama unutma aðlayabildiðim kadar varým ben..
Hükmü sabit kalacak yaramýn adý belli Sustuðum kadar çýðlýðým belli Sevdanýn korkaðý deðiliz üzme kendini Kavga bakýþlým bulut gözlüm Hayallerinde sýcaðýn üþüsede Ay ýþýðý vurduðunda duvarlara Terime sensizlik karýþsada Yitik gölgene mýhlansada gözlerim Unutma Ben sadece aðladýðým ve senin beni sevdiðin kadar varým..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.