bahar her daim ölmeye üþengeç yapraklarýmda dallarýmda uður böcekleri güneþin sýcaklýðý rüzgar okþar saçlarýmý sesinde çobanlar uyur evreni unutarak ben bulutlardan yaðmur umarak kuþlara ev sahipliði yaparým çocuklara salýngaç bazen yol kenarýnda bazen ýssýz bir daðda bakarsýn bana aðlayarak unutturursun bana aðaçlýðýmý
kýþýn soyunurum umutlarýmdan aðlar yeryüzü bir el deðse gövdeme aðlarým baðýrarak duymazsýn beni yaðmurlara kanarak kar dolu demem anlamam eðriyi düzü
bahara aldanýrým ömür boyu hazýrlanarak çiçeðe meyveye çok sürmez sevincim ellerde tutulur meyvelerim oysa ben hep seni anarak o hiç gelmeyecek baharý beklerim
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.