Umut yüklü þu kalbim; Sevgi özlem içinde. Yarýndan umutluyum; Gönlüm coþku içinde. Kim demiþ yaþým kaç? Damarýmda kaným kaynar; Seviyorum ya hayatý, Sevinmeme sebep var.
Bana ne mevsimlerden, Ayrýlýr mý yazdan bahar? Güz gelse,gelse de kýþ; Yaþým bir çocuk kadar! Dað misali baþýma yaðsa da kar, Seviyorum ya hayatý; Sevinmeme sebep var!
Her rengi seviyorum; Yeþili,kýrmýzýyý; Maviyi,sarýyý Hatta karayý. Seviyorum serveti parayý; Dara düþmeyecek kadar. Seviyorum ya hayatý, Sevinmeme sebep var.
Seviyorum bütün insanlarý; Hayvanlarý kuþlarý, Sýrada bütün böcekler, Ve otlar. Seviyorum ya hayatý; Sevinmeme sebep var.
Mesut ölen var mý;sevgiyle yaþamýþ, Kadar! Masmavi Gökyüzü, Kuzgun kayalýklar, Ay dede, Samanyolu, Yýldýzlar. Arttýkça kalbimin sevgi yükü; Ahenk içinde damarýmda, Nabzým gibi atýyorlar. Seviyorum ya hayatý; Sevinmeme sebep var!
( 1989) Süleyman Üstün Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit ışığı 2010 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.