Gölge oyunu

Hakikat sahnesinde,
Gölgeyi oynuyoruz.
Gövdenin bahçesinde,
Gölgeye doymuyoruz.

Gaflet bizi uyutmuþ,
Rolümüzü unutmuþ,
Kulaðýmýz kir tutmuþ,
Gerçeði duymuyoruz.

Biri var ki oynatan,
Türlü oyunlar yapan,
Önü bizi aldatan,
Perdeyi soymuyoruz.

Þeytaný dinleyince,
Þerrinden inleyince,
Gölgeyi bilmeyince,
Gövdeye uymuyoruz.

Hiçbir hükmü, yok kadar,
Gölge neden isyankâr?
Âlem geniþ, gönül dar,
Dünyaya sýðmýyoruz.

Güneþ varsa biz varýz,
Kýsalýrýz uzarýz,
Rüzgâr eser oynarýz,
Hep ayný durmuyoruz.

Kâh serap kâh rüyada,
Bin bir renkli hülyada,
Bir gölgelik dünyada,
Güzellik koymuyoruz.

Son perdeyi de gerip,
Gölgeyi yere serip,
Iþýklarý giderip,
Yeniden doðmuyoruz.

Bunca gölgeler sayýp,
Gecede oldum kayýp,
Yaralýyý oynayýp,
Mezarý boyluyoruz.

1998...Mustafa YARRALI




Sosyal Medyada Paylaşın:

Mustafa Yaralı Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Cömertlik YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ Kardeşim Komşuluk ve cemiyet ÖNCE EDEP İYYA……. ÇEVREMDEKİ SURLAR Kıskançlık ALLAH’IM Trafik canavarı kim?