GÜLÜMSEMENE GÜLÜMSERİM

gülümsemene gülümserim
ama içten caný gönülden
hallenirim
gerilere bakarken gördüðüm siluetler içinde
bende
kalan izi sözü
olan ve olacak kadar
kalan sensin
ve geçmiþteki anlarýn bir adý
unutmadýðým sen cadý
ve uçmaya kanat çalan kalbimin
muradý…

aslýnda deðil kaderin hükmü
yazgýyý biz yazmadýk ama
derin bir muamma
gibi
kalbimin içi ve en dibi
o neþeli
o bitmez yürekli tavýrlarýndý
deðilse yalan
aklýmda, içimde kalan
o mektep yollarýndaki gülümseyen yüz
o þirin kýz
ben seni o hallerinle saklamýþým
anýlarda yoklamýþým
ve inan çok defa o düþlerle dolu yarým,
o düþlerle seni anlarým…
hatýrlarým
ve sana yazdýðým bilmem hangi þiirde,
sence ve þence þeyler belirirde,
içimin derin vadilerinde,
diyemem, susarým
öylece saklarým bir köþede
belerim bir bebek imtinasýyla hallendiðim o halleri
dedim ya diyemem...
utanýrým, sýkýlýrým, susarým
ben o anýlarda
kalmýþým
ve mazideki anlarla bunalmýþým
anlarsan sen anlarsýn..
sen sevensin, sen cansýn
duymasýn kimse
sen daima gülümse
dualarým böylesine ve budur
içimdeki sevda yýllar beri korkudur

küsme, kýzma, konuþma
ama
sende olan neyse, kimse
aldýrmam, sende öyle aldýrma,
kaþlarýný çatýp, yüzünü kaldýrma
dualarýmdýr sana, duymasýn kimse
sen daima ve hep gülümse

dileðim dileðinin olduðu yerlerde kalsýn
sen bende böylesi bir anýsýn,
hikayesin, masalsýn
dost, sevgili, arkadaþ adý neyse
duymasýn kimse
sen daima gülümse


Sosyal Medyada Paylaşın: