‘Sen’i, öylesine sevemiyorum ki; Öylesine deðil, Ýþte böylece seviyorum. Avucuma þiir, Alnýma yazgý oluyorsun. Ar damar çatladýkça, Tekrar kaynatýyorsun ellerinle. ‘Sen’i, öylesine sevemiyorum ki; Bakma öylece, Böyle bakýþlarýnda seviyorum. Satýrlarýmýn þaþkýnlýðýna bürünmüþ, O gözlerinde bitiyorum sana… ‘Sen’i, bir ananýn elleri kadar, Þefkatli seviyorum…
Gönlümün alçaklýðýna hapsediyorum; Yine alçakça bi akla sahip oluyorum. Sana muhtaç; Asit yaðmurlarýna kýrýþýyor cildim. Önce bulutlara komut veriliyor, Buhara atlýyor damlalar sýra sýra… Sonra da; Sen þimþek, bense gürrr…!!! Iþýðýn hýzý ya… ‘Sen’, zamanla öncesin; Ama aslýnda, aynýyýz!
‘Sen’i, bana gebeledim, Þimdi ismine gebeyim. Birazdan gelirsin dünyama… Ama ‘sen’ önce, ‘sen’i yaratan ile konuþ, Meleðinin ben olduðunu söylesin sana; Yabancýlýk çekme sen de.
Gözlerinin gülüþünü kucakladým; Benliðimin canýna pahasýna, Paha biçilmez ellerin… Evladýna kavuþmuþ bir ana gibi; Yâr olayým sana… Gözlerinin merceðinde kaybolarak; Diyar olayým sana… Sözlerinin tek hecesine boðularak; Kalýp olayým sana… Neyse… Sende baþlayýp, sende sonlanayým iþte… Ýçimden bir ukte verip sana, Sana gurbet olayým… Âþýklarýn aþka gerdikleri tel gibi, ‘Uzun’ ve ‘ince’ bir bakýþa kör olayým. Sende olayým sende...! Derdime ip dikip, Ýðneden ipek dokuyayým; Ve sana kuþanayým sana…! Yüreðimin fedakârlýðýyla, Senden deðil, sana vazgeçiyorum sana…!
Tohumdan oluþmuþ kalbim; Umarsýz sýðdýrýyor aþký arþivine. Bense, anlamý olmayan kelimelerle, ‘Sen’lice sözlüðün editörü oluyorum… Kelimelerim, ‘A’dan ‘Z’ye deðil, ‘Elif’ten ‘Ye’ye… Bir ‘elif’in miktarý kadar uzadýn avuçlarýmda. Bir ‘vav’ýn bükülmüþ boynu kadar ; Saygým sonsuz sevgine… Þükür olsun ki; ‘Sen’i, ‘ben’ledim gözlerime. Çok alýmlý oldum; Yapay makyaj gibi, Akmýyorsun da kirpiklerimden… Ýþte kalbimde, tohumdan bir kalp, Çok þükür Ya Rab…!
Gözlerime kömür çekilmiþ; Gece karasýyla, Parlýyorum sana. Hey bre sabýr!!! Tüfeði dayamýþým beynimin sana odaðýna, Aklýmýn, ‘sen’i mýrýldayan yanýna sýkmýþým… Sýkmýþým gözlerimi, ýsýrdýðým dudaklarýmýn ardýndan. Ahh!!! Ölmüþüm ‘sen’de; Soyum sana dayanmýþ.
Birden yüreðimin sessizliðine kaçtý kulaklarým; Kulaktan misafir oldum… Meðer, yüreðim ölmemiþ. Kurþunu geçirmeyen bir ‘sen’ giydirmiþim de; Mürekkebim yeni düþtü kalemime. E biraz köþeli galiba…
Sonsuz -bir- hayattan, Soylu bir ‘sen’e vurgunum… Siyah gecelerin koynunda uyukluyorum. Yeteneði veren Rab’be dua ediyorum. Þükrediyor bedenim. Ensemde uyuttuðum terimle, Bir soðuma geliyor sýrtýma. Sonra titriyorum hastalýðýma. Hasta oluyorum sana… Doktorum Allah, Reçetem z-a-m-a-n… Sabrý ondan diliyorum.
Bilmediðim bir yýldýz kayýyor gözlerimde, Bir ‘sen’e aþk oluyorum yine… Aþk oluyorsun bende, Aþkýmýn koynuna kuþ konuyor(sun) yine…
Kübra ÞENAL Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübra29 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.