Değişen bir şey yok gibi

ilk aðlayýþým
anamýn çýðlýðýný bastýrmýþtý
ki sonradan bir daha hiç aðlamadým...
kan revan içinde
elinde paslý bir makas
daha bilmem kaç kadýnýn parmak izlerini taþýyordu kimbilir ?
ahýr gül gibi kokuyordu
ben abanýrken dudaðýmla hayata

bizim oralarda her çocuk
gözünü hastanede açacak kadar þanslý doðmazdý...
ki onun için ilk maðlubiyetimizi hiç unutmayýz...

siz bilmezsiniz belki ama ?
"onyedisinde anne
atuzbeþinde nene olmaktýr
aile büyüðünün iki dudaðýnýn arasýnda ki bir söz..."

birgün hiç unutmam
dayým satmak için
bir kamyon dolusu kavun karpuz getirmiþti bizim köye
ben ve kardeþlerim birkaç tanesini yürütmüþtük
hiç kimseye çaktýrmadan.
þansa dayýmda o gece bizde yatýya kalmazmý !
annemde nerden bilsin yataklarýn içine sakladýðýmýzý...
yataðý yere sermesiyle yuvarlanmasý bir oldu karpuzlarýn dayýmýn dizlerinin dibine
o an annemin yüzü utancýndan renk deðiþtirirken
dayým; (keçe zarokete zebeþe mýn tev dýzine !...) demesiyle
bizim yalýnayak topuklamamaz bir olmuþtu dýþarý...

zaman nasýlda
hiç çaktýrmadan geçivermiþ
tamý tamýna otuz yýl...
zorunlu bir göçün son maðdurlarýyýz biz aslýnda
öyle hiç kimseye yaranamayan...

ama ben,
haylaz bir çocuðum demek ki hala
altmýþbeþlik bir anne tarafýndan azarlanýyorsam...

Not: yukardaki kürtçe kelimenin anlamý, ( kýz senin þu yaramaz çocuklarýn karpuzlarýmýn hepsini yürütmüþler...)
Sosyal Medyada Paylaşın: