VEDA ETMEDEN GİDİYORUM

Kör bir gecenin saðýr ve dilsiz yolcusuyum bu gece
Her þeyi bir kenara atarak gidiyorum bu gece,

Biliyorum kýrýlacaksýnýz gökyüzünün melekleri size vedasýz gidiþimden
Biliyorum bu gidiþ bana da kalanlara da acý verecek, yalancý düþlerin ardýndan

Vedalarý sevmezdim biliyorsun ya, sessiz bir yolcunun yüküydüm ben
Davetsiz gelmiþtim bu þehre misafirdim bir gün rüzgârla bende yön deðiþtirecektim…

Gitmek için aldýðým bu karar hiçte kolay olmadý,
Her þeyimle gitmek, bir çýrpýda hiçbir þey yokmuþ gibi davranmak,

Ey vefasý eksik þehir, seni tanýmadan önce yalnýz bendim,
Ama asýl yalnýzlýða mahkûm hükümlü senmiþsin,

Yýllardýr içinde ne sevdalarý barýndýrmýþsýn, ne aþklara tanýk olmuþsun
Fakat kimse seni görememiþ, bir gün olup sana “bir derdin var mý?” diye sormamýþ

Seninle yaþadýðým acý, tatlý ne varsa sýrtýmdaki çantaya koydum…
Zordu ünlemlerle baþlayan cümlelerime noktalar koymak, zordu yaþam

Nefessizdim bu viran þehirde, soluksuzdum…
Taþ gibi betondu baþýmý çevirdiðim her yer,

Sýcak olan bu þehirde üþüyordum artýk, rüzgâr bile rahatlatmýyordu beni
Ne derdin var diyenlere –hiç diyor ve bensizliði mide alarak gidiyorum

Veda etmeden,
Sesizce, son bir þey gitmeden affet beni þehrim isyaným sana deðil, içinde olan taþ kalplere…


Sosyal Medyada Paylaşın: