YETİM RECEP...
Tüttürsün ocaðýmýzý diye,
Erken evermiþti dayýmý ebem…
Kesildi kurbanlar,zalim dünyaya gelince Recep,
Çok keyiflenip,pos býyýðýný burmuþtu dedem...
Genç gitti dayým,verem illetinden,
Kahroldu dedem,ebem,yengem,annem ve teyzem...
Pos býyýklý dedem de gidince,
Kalakaldý Recep’le evde,tek baþýna ebem…
Tutamadý,öpemedi bayram sabahlarý babasýnýn elini,
Oyuncak,harçlýk,cici elbise,okul çantasý da ne ki..!
Aldý sýcak sinesine,Recep’in yetim yüreðini ebem,
Koydu o sineye Recep,baþýný ve de minicik yüreðini…
Hasret yakýnca ,torunu ve ebemi,
Tez aldýk,soðuk yüzlü yetiþtirme yurdundan Recep’i…
Soðumadan bedeni dayýmýn,kabirde,
Verdiler kardeþleri yengemi,mahallede dul birine…
Ýtildi,kakýldý hep Recep,
Uzaktan baktý çaresiz hep, yengem,
Sýðýndý Recep,halalarýnýn ve ebesinin þefkatine...
Ebem,o ihtiyarlýk haliyle,
Ev temizlemeye gidip,aman demedi,
Muhtaç ettirmedi Recep’i elaleme...
Büyüdü,serpildi ezilip horlanýp,
Gitti geldi askere,aslanlar gibi ve alýn akýyla Recep…
Yetmedi ömrü ebemin,Recep’in mürüvvetine,
Kalakaldý Recep tek baþýna eski bir evde…
Umurunda mý elalemin,Recep’in hali,
Yetiþti imdadýna halalarýnýn þefkatli eli,
Bulup dul bir bayan,everdiler Recep’i,
Vazgeçip mirastan,verdiler baba evini…
Akýllý çýktý yengem,çekti çevirdi,kurdu düzeni,
Sonunda buldu Recep,sýcak evi ve yemeði…
Ben, henüz çok küçüktüm Recep,
Yeni tanýyordum hayatý ve insanlarý,
Þimdi“abim”diyerek sarýlýþlarýnda,
Buse kondurup,o yetim yanaðýna,
Özür diliyorum senden,insanlýk adýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.