VUR BENİ
Bir nöbet faslýndayým
Sensizlik üstüne sensizlik geçiriyorum
Buhran üstüne buhran
Damarýmý biraz açsalar diyorum hani
Hava niyetine sen çeksem içime!
Biraz senlensem diyorum
Þenlensem hani
Biraz nefeslensem, biraz demlensem,
Kaçak ve tavþankaný bir çay gibi
Tadýmý bulsam diyorum hani
Demlensem senlensem;
Tiryakinim iþte anla halimi.
Býrakmak zor, alýþkanlýðýmsýn biraz
Þaþkýnlýðýmsýn avarece
Aþkýnlýðýmsýn kalp dolusu
Deli dolu taþkýnlýðýmsýn göz dolusu
Anla halimi iþte!
Þey diyorum sensiz boþ bir bardaðým
Sürahim ol yine…
Bir gol sevinci gibi
Hani diyorum gelebilsen var ya
90+4’te olsa da
Bir sevinebilsem hani!
Sensizlik kol geziyor yine
Yokluðun gol yazýyor yine
Boðazýma kadar yokluðuna saplanmýþým
Berbatým, üst baþ periþan
Sakallar kaç günlük; acýlarým týraþlý ama
Saçlar daðýnýk, gözler kan kýrmýzý
Al sana yokluðun tasviri
Yok yok, al sana sensizliðin resmi
Bir infilak anýndayým
Sensizlik tavan yapmýþ
Yokluðuna þiirler diziyorum
Aðýtlar yakýyorum yokluðuma!
Yoksan yokum iþte
Soldan saða yukarýdan aþaðýya
Boydan boya ruhtan ruha
Yoksan yokum iþte!
Varsan çoðum.
Gözlerim tetikleri çekilmiþ bir silah
Seni arýyor
Aniden sen kesiliyorum oysa
Hava buz kesiyor.
Bir kuþ ötüyor kalbimin üstünde
Bir Pervane uçuyor kuþlarýn üstünde
Bir Mecnun yakalýyor Pervane’yi
Yakasýndan tutuyorum Mecnun’u;
Ýç içe acýlar, kol kola yaþlar
Anlýyorum ki buhrandayým.
Cinnete hazýr bir yürek
Yokluðuna ne gerek.
Ömür boyu sensizliðe mahkûmum
Gideri yok bu aþkýn artýk
Ederi sensizlik ne yazýk!
Ey en insafsýz gardiyan, ey sevgili
Bu kalp orucu neden?
Bu dil pasý kime?
Bu kulak kiri neden?
Bu göz hasreti kime?
Bir intihar evvelindeyim
Ey ölümü kuþanan sevgili
Ölüm kusan sevgili!
Cellâdým oldun farkýnda mýsýn?
Aç gözlerini, sensin biliyorum
Kýlýca gerek yok oynama artýk.
Gözlerini kapamana lüzum yok
Biliyorum sensin.
Bir kaçkýn bakýþ yeter beni vurmana
Bir küskün söz yeter beni asmana
Bir yüz görümlüðün dahi beter bana!
Sen sensizliði bana musallat eden
Bir hastalýk gibi beni umarsýz koyan
Bir baþýma býrakan, terk eden, yalnýz koyan!
Çek silahýný kalbinden, çek bakýþýný kýnýndan
Çek sözünü zindanýndan, çek ellerini içinden
Vur beni, bir kere ölmem
Bir kere sevdim ama bir kere ölmem
Bin kere vur milyon kere vur milyar kere vur
Hücre hücre ölmem lazým
Tek tek, yegan yegan ölmem lazým
Tane tane ölmem lazým, nar gibi…
Ýlk görüþte sevdim ilk vuruþta ölmem
Yüz çevirme yeter ki söz esirgeme yeter ki
Yokluðun varlýðýna rücu ederse bir gün
Ýþte o gün umut benim ekmeðim!
Ýþte varlýðýna inkýlâp ederse yokluðun
Karanlýðýn sabahý doðurmasý
Buzun suya dönmesi gibi...
Ýþte o gün ümit benim azýðým.
Yokluðuna bulandýkça bulanýyorum sevgili
Artýk biliyorsun bunu, öldükçe doðuyorum
Gittikçe geliyorum, eksildikçe çoðalýyorum
Kirlendikçe temizleniyorum
Bu yüzden tüm pisliklere bulaþmýþlýðým
Bu yüzden yazdýkça yazmak isteyiþim
Son nefes gibi bir cümle olsun istedim:
“Sensiz cehennemdir cennet
Seninle cennettir cehennem
Elbet.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.