-aþkýn dili yok / gözü, yüreði var toprak tutsun külümü su yolumu yanayým alev alev su bilsin, balýk sürsün izimi çiçek olur, arý olur gelirim bir vakit-
bir baþka mevsimdir / bilmezler toprak tutar külümü kýrklar sofrasýndayým güneþe karþý yüzüm ak da karanlýða karþý karanlýk incinsen de incitme der erenler can almadým / su dökmedim ateþe söyle, bu kaçýncý kesildiði baþýmýn yüzülüþü derimin / ateþte alev alev
Nemrut bilir mi meþeyi dilinden korkuyorlar insanýn güneþle, suyla konuþmasýndan Xýzýr’ýn insan sesinin güldüðü topraktan yaþamasýndan adilce incire yedirilen yarayým dilim kül kokusu erenler bir baþka sevidir, bir baþka mevsim güneþi karþýlayýp alnýndan öpen
toprak tutar külümü su yolumu aþk dilsizdir bir göz bir yürek insan-ý kamildir hakka yürüyen siz ki kul deðil yoksulu karanlýða saplanan ýþýk insaný insan bildiniz
korktuklarý gözlerinizdir çocuklar týrnak týrnak sökeceðinizi ellerinizle onlar ellerinizden korkarlar ellerinizi kýrmalarý bundan bilirler o minnacýk ellerin baþlarýna ineceðini bir gün bilirler taþýn, betonun kalenin hayat vermediðini insana
toprak tutar külümü su yolumu bir lokma ekmeðe diz çöküp yalvarsam aþk dilsizdir, bin yýl yaþar Nemrutlar gülüþümü keserler annemin göðsünde böyle gelmiþ kör tarih yaþamak yasaktýr insana gülmek yasaktýr çocuklar
yakýlmýþ evlerin önünde dumana bakýp aðlamayý býraktým derdimin dermaný ellerim ellerinizdir çocuklar
konuþmam, yürümem yasak yarýsý prangaya gider nefesin zebaniler sarmýþ dört yaný býrakmazlar betondan öte bakmayý
toprak tutar külümü su yolumu Nemrut ta gelse koparamaz bu yürek bu gözü çiçek olmuþum Ararat’ta Munzur olmuþum, akarým Fýrat’a
Ercan Cengiz (Toprak Tutsun Külümü) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Cengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.