Güne Hüzünle Başlanır Buralarda

Masamda bir fincan soðuk kahve.
Modasýndan deðil. Unutulduðundan.

Üstüne üstlük birde saçlarým dökülüyor
Olaðanca bir hýzla.
Ben vazgeçmedim ama.
Ýçim susuyor. Söylemiyor...

Kanatlarý çýkmadýðýný anlýyor insan ölürken.
Her laf iyilikle baþlýyor. Bitirilemiyor.
Her lafta sen. Ýyilikte ben.
Üstüne üstlük birde saçlarým dökülüyor.
Umrunda olmayýþýma...

Arka bahçede çiçeklerde yok artýk.
Zaten arka bahçede yok.
Çiçekleri sulayan sen olmadýktan sonra,
Ýçim söyledi. Önemi yok...

Her laf iyilikle baþlýyor burada.
Her lafýn içinde adýn geçiyor. Avutuluyorum.
Ýçimde birþeyler kök salýyor. Olmayýþýna.
Hergün aðlýyorum caným. Aðlatýlýyorum...

Kýsa dörtlükler yazýyorum senin için.
Çok kýsa yazýyorum. Okunmuyor.
Zaten olaðanca bir hýzla ölüyorum gülüm.
Sende bilmiyorsun.
Kimse bilmiyor...

Sosyal Medyada Paylaşın: