DEĞMEZMİŞ

Küt küt vuran kalbim
Sýðmazdý nefesim gökyüzüne
Yüreðime kanat olan sevgin
Kondurmazdý baþkasýný tenime
Ayaklarým adýmlarýma mahçup
tülleniyor resmin baþucumda

Kader seni yazdý defterime
Sense bana pusu kurdun
Bakmadan okurdum ezberime
Þimdi bana bakan el oldun
gözyaþlarým kirpiklerimi sývazladý
geçen günlerimin turasý silindi

Unuttun çoktan sevdiðini
Bense karalanmýþ yapraðým
Bilmezdim çabucak sileceðini
oysa seni yeþerten topraðým
mürakkebim kalemden süzülürken
senin gidiþine durakaldý

Irmaklara döktüm berraklýðýný
Kara bahtým sana yandý
gökyüzüne fýrlattým aydýnlýðýný
divane gönlüm sana yandý
koynumda uyurken geceleri
sabahýnda el koynunda uyandýn

Ektim seni gönül tarlama
büyüttüm gözyaþlarýmla
bayrak diye çektim baðrýma
sakladým sesini nefesimin arasýnda
Salkým saçak ettim seni
Kurak tarlada susuz býraktýn beni

anladým ki þimdi
deðmezmiþ sana koþmalarým

Melikþah Selçuklu
Sosyal Medyada Paylaşın: